معنی چو کچه - جستجوی لغت در جدول جو

چو کچه

دوک کوچک نخ ریسی

خوک کوچک، در پزشکی خنازیر
خوکچۀ هندی: پستانداری کوچک و علف خوار، با پشم های ریز، پوزۀ پهن و پاهای کوتاه که در آزمایشگاه های زیست شناسی مورد استفاده قرار می گیرد

فرهنگ فارسی عمید

چونکه

(کِ)

مرغزار دابجرد، مرغزاری کوچک است. طول آن سه فرسنگ در عرض یک فرسنگ. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 154). رجوع به دارابگرد شود

لغت نامه دهخدا

توشکچه

(شَ چَ / چِ)

توشک خرد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به توشک (نهالی) شود

لغت نامه دهخدا

کوشکچه

(کَ)

دهی از دهستان گرکن که در بخش فلاورجان شهرستان اصفهان واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

کوشکچه

(چَ / چِ)

کوشک کوچک. قصر کوچک: بر سه میل شهر بربینی پشته ای کوشکچه ای فرموده بود که وقت مراجعت از زمستانگاه هم بر ممر بودی. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

دوشکچه

(دُ شَ چَ / چِ)

دوشک خرد. توشک کوچک. نهالی که نشستن راست نه خوابیدن را. (از یادداشت مؤلف). رجوع به دوشک و توشکچه شود

لغت نامه دهخدا

نورکچه

(رَ چِ)

ده کوچکی است از دهستان قلعه نو از بخش کلات شهرستان مشهد. رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ص 426 شود

لغت نامه دهخدا

چوچه

(چَ / چِ)

بمعنی چوبه است. (از جهانگیری). چوبی باشد که بدان خمیر نان را تنک سازند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به چوبه شود. تیرک دیرک، جوزه و چوزه، قو. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چوکده

(کَ دَ / دِ)

کفشی که گالش ها یعنی طایفه ای از دامداران جنگل نشین نواحی دیلمان و گیلان و مازندران در هنگام برف بپای خود می بندند تا در برف فرونروند. این کفش را بزبان اهل محل چوکده گویند. (از ایران باستان ج 2 ص 1083). چغته

لغت نامه دهخدا

لوکچه

(چَ / چِ)

میوۀ کنار. میوۀ سدر. نبقه

لغت نامه دهخدا

دوکچه

(چَ / چِ)

دوک کوچک. (ناظم الاطباء). به معنی دوک است. (آنندراج). مصغر دوک، ماسوره ای که در کلوک گذارند وکرباس بافند. (از شعوری ج 1 ورق 454) ، پود. پود پیچ و ماکو. (ناظم الاطباء) ، در آذربایجان (خلخال) بستۀ مخروطی شکل نخ و رشته راگویند که به دور میله یا میل دوک پیچیده شده است

لغت نامه دهخدا

خوکچه

(چَ / چِ)

خوک کوچک، جانوری کوچک و بشکل خوک

لغت نامه دهخدا